arka mahalle

ahmet kaya şarkısı. "ağladım gözyaşlarım döndü denize, ben derdimi kimseye söyleyemedim beeee."

yıl 1990'lar ankara'daki teyzem son ses bu şarkıyı dinliyor, teyzemin kocası, enişte bağırıyor; "kapat şu teröristi!" teyzem cevap veriyor; "o senden daha faydalı bu ülkeye, insanlığa." enişte hiçbir şey demeden evden çıkıp kahveye gidiyor. ve ben daha küçük bir çocuğum. o gün bayılana kadar bu şarkıyı dinliyorum. şarkı bitiyor, teypte geri alıp bir daha dinliyorum. şarkı bitiyor, teypte geri alıp bir daha dinliyorum. şarkı bitiyor, teypte geri almaya çalışıyorum, geri almıyor. hemen kalemle kendim geri alıp yine dinliyorum. o gün bu şarkıyı o kadar çok dinledim ki, bir şarkı peşpeşe ne kadar dinlenirse o kadar dinledim. ahmet kaya bu şarkıda "bağıra bağıra yazdım seni içime" dediği her an ben de içimden bağırırım. ahmet kaya'nın artık herkes tarafından bilinirliğinin arttığı ilk şarkı budur. link

zamanlı zamansız bu şarkının başlangıç melodisi bir yerlerden gelip beynime saplanır. of ulan of! (bkz: ahmet kaya)

çok fena bir şarkı, ne zaman dinlesem gözlerim doluyor, vücut bir şekilde reaksiyon veriyor. hiçbir söyleyen ahmet kaya'nın yerini tutamaz fakat halil sezai paracıkoğlu yorumu da mevcut. link ''bağıra bağıra yazdım seni içime, bir kez olsun yüzünü güldüremedim.''

başıma neler geldi,sana diyemedim beni kaç kere vurdular,adını söylemedim

ağladım gözyaşlarım döndü denize ben derdimi kimseye söyleyemedim derdini söyleyemeyen, söylese de anlamayanların etrafını çevirdiği insanların şarkısı. uzakta, metafizik olarak, birileri olanların şarkısı. bu şarkı hüznü rakıya meze edenlerin şarkısı.

biz de kimseye söyleyemedik derdimizi be..

çocukken hep maç yapardık onlarla (bkz: 5'de devre 10'da biter)

bağıra bağıra yazdım seni içime, bir kez olsun yüzünü güldüremedim.

tuvaletteyim galip ömer tevfiği yıkayıp cevap verecem 😂😂

başıma neler geldi sana diyemedim beni kaç kere vurdular adını söylemedim

. --- spoiler --- ağladım gözyaşlarım döndü denize ben derdimi kimseye söyleyemedim --- spoiler ---

"ağladım gözyaşlarım düştü ateşe yine de bu yangını söndüremedim bağıra bağıra yazdım seni içime bir kez olsun yüzünü güldüremedim"

bağıra bağıra yazdım seni içime

hala ilk dinlediğim günkü kadar güzel. "bağıra bağıra yazdım seni içime. bir kez olsun yüzünü güldüremedim." - link

''bağıra bağıra yazdım seni içime, bir kez olsun yüzünü güldüremedim.'' (bkz: sevilen şarkının en vurucu cümlesi)

ne şarkı ama...

"bağıra bağıra yazdım seni içime bir kez olsun yüzünü güldüremedim" her seferinde aynı etkiyi arttırarak nasıl verebilir bir şarkı amk. ahmet kaya.. müthiş bir söz yazarı, besteci, şarkıcı.

"ağladım gözyaşlarım döndü denize ben derdimi kimseye söyleyemedim kurşunlara gelirken arka mahallede düştüm de yerlere bir of demedim başıma neler geldi sana diyemedim beni kaç kere dövdüler adını söylemedim off of of off of of of yıkılsın evin ağladım gözyaşlarım düştü ateşe yine de bu yangını söndüremedim bağıra bağıra yazdım seni içime bir kez olsun yüzünü güldüremedim başıma neler geldi sana diyemedim beni kaç kere vurdular adını söylemedim off of of off of of of yıkılsın evin"

Mahallemizin ilk girişinde büyük bir toprak arsa boşluk vardı. İlk girişi dediğimizde büyük yola yakın yeriydi. Bu alanın arkası yani yoldan uzaklaştıkça evlerin karmaşasına girdikçe arka mahalle olurdu. Çocukluk jargonuyla oluşturulmuş belirli başlı tanımlar vardı. Ve herkes anlar bilirdi. Bahçe dedik mi okulun bahçesi anlaşılırdı. Aşağı mahalle dedik mi arka mahallenin de ötesindeki mahallenin diğer mahalleyle olan sınırıydı. O zamanlar mahalle, sokak ve cadde isimleri bilmezdik. Bir de belirli başlı ağaçlar vardı. Belirli başlı da artezyen çeşmeler vardı. Büyük çeşme, küçük çeşme, kırmızı çeşme denilince bilirdi herkes. Şimdiyse ne ağaç kaldı ne çeşme ne de boş arsa. Şimdi tarifler marketlere göre fastfoodçulara göre. Şimdi her şey anlamsız.